بررسی اثر درمان های روانپزشکی بر اختلالات حسی غیرقابل توجیه دهان، فک و صورت

سابقه و هدف: اختلالات حسی در مواردی بدون وجود عامل ارگانیک ایجاد می شوند که این امر می تواند باعث اشکال در تشخیص و درمان گردد. لذا هدف از این مطالعه بررسی میزان اثر بخشی درمان های روانپزشکی بر اختلالات حسی غیر قابل توجیه در ناحیه دهان و فک و صورت بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، تعداد 20 بیمار با تشخیص اختلال حسی غیرقابل توجیه دهان بدون وجود هیچ دلیل ارگانیکی مورد بررسی قرار گرفتند. شدت اختلالات بر اساس یک معیار عددی از صفر تا پنج توسط بیمار مشخص گردید. سپس بیماران در خصوص مشکلشان به یک روانپزشک ارجاع شدند. تمامی بیماران بمدت 6 ماه، هر دو هفته مورد پیگیری قرار گرفتند و شدت علائم آنها ثبت گردید. در نهایت میانگین شدت اختلالات حسی در قبل و بعد از درمان توسط آزمون t مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه رابطه مثبتی میان درمانهای روانپزشکی و کاهش شدت علایم بیمار بدست آمد. میانگین شدت اختلالات حسی قبل از شروع درمان 4واحد و بعد از درمان به 1/1 واحد رسید. میزان پاسخ دهی به درمان در مردان نسبت به زنان بیشتر بود و همچنین پاسخ به درمان بیماران مبتلا به involutional melancholia نسبت به سایر بیماران مبتلا به اختلالات روانی بهتر بود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که شدت اختلالات حسی در ناحیه دهان، فک وصورت توسط درمان های روانپزشکی کاهش می یابد.